Ukochany dom pani Jagody

To będzie dziwne, przeczytajcie ;):

'Pani Jagoda weszła do swojego obłożonego tynkiem akrylowym, murowanego domu. Od razu odczuła bijący z wnętrza chłód i uśmiechnęła się w duchu na myśl o dużej bezwładności cieplnej muru ceglanego z zaprawą cementowo-wapienną.

-Na szczęście nie trzeba było robić klimatyzacji, ani bawić się w wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną z rekuperatorem. Dobrze mieć stary, pamiętający niemieckie kule i radość wiejskich, wesołych jarmarków dom.

W istocie nie było tak różowo. Generalny remont czekał dach wieszarowy, kryty blachą łączoną przy pomocy czegoś na 'f', czego pani Jagoda nie była w stanie zapamiętać. W każdym razie z dnia na dzień coraz bardziej przerażała ją rdza na pokryciu oraz roślinność wychodząca już nie tylko z rynien, ale także z rur spustowych. W planach na najbliższy miesiąc mieściło się zamienienie bezodpływowego zbiornika kanalizacyjnego, który wymagał comiesięcznej wywózki do oczyszczalni taborem asenizacyjnym, na modną obecnie przydomową oczyszczalnię ścieków...

W tym momencie pani Jagoda dostrzegła swojego psa, który zawzięcie kopał dziurę jakiś metr od okna.

-Bobiś!, przestań, tak nie można! Jeszcze z 50cm i dokopiesz mi się do uziomu poziomego otokowego!'



Ucząc się wczoraj pomyślałam, że instalacje w sam raz nadają się na historyjkę; trochę szkoda, że nie potrafiłam wpleść w nią nic śmiesznego, ale i tak spełnia swoją rolę ;). Zauważyłam, że po opisaniu zmagań z panami budowlańcami, zapamiętałam z marszu materiały na rury wodociągowe i gazowe. Słyszałam (a jestem pewna, że większość z czytających też) o technikach nauki (historii przykładowo) polegających na układaniu sobie pełnej nieprawdopodobnych rzeczy opowieści zawierającej daty czy wydarzenia do zapamiętania. W sumie zawsze wydawała mi się mało efektywna, zwłaszcza patrząc na ilość materiału do opanowania w krótkim czasie, ale wygląda na to, że jednak jest skuteczna.

Pisząc ten cudaczny (świetne słowo :]) opis, do którego musiałam wykorzystać swoje notatki, pomyślałam też, że bardzo dobrze, że nie używa się 'języka fachowego' na co dzień ;). Szczerze, wydaje mi się że pani Jagoda myśli o swoim domu w potworny sposób, wróżący jej samotną starość, ewentualnie towarzystwo w szpitalu psychiatrycznym ;).

Już pisałam to kiedyś (nie pamiętam, czy tutaj, czy w mailu), że zawsze patrzymy na świat przez okulary naszej wiedzy. Schody dla mnie już pewnie zawsze będą przede wszystkim żelbetowe. Dla dziecka będą szare i wysokie. Wrażliwa Paciowa dusza widzi je jako 'smutne, ale pokorne, takie, które nie zwracają na siebie uwagi, jednocześnie pozwalając być osobie wchodzącej gwiazdą' poza tym kojarzą się z tortem piętrowym. Malarze widzą w nich inspirację, sanitariusze solidną przeszkodę. Podoba mi się, że ludzie patrzą na świat w różny sposób, o ile nikt nie przesadza.